.
Ο Νεύτων έφτιαξε ένα δίσκο που μπορούσε να περιστραφεί με την βοήθεια μανιβέλας. Τον έβαψε με τα χρώματα του ουράνιου τόξου και έκανε ανασύνθεση του λευκού κατά την περιστροφή. Φαίνεται ένα μπεζ γιατί η εικόνα του κάθε χρώματος στην κάθε θέση της χρονικής στιγμής παραμένει στο οπτικό νεύρο για 1/10 περίπου του δευτερολέπτου , οπότε σε αυτό το διάστημα σε κάποια ταχύτητα περιστροφής στην θέση της εικόνας του κόκκινου πχ έχουν συμπέσει και το κίτρινο και το μπλέ . Εάν δεν βάλουμε τα χρώματα που προέρχονται από την ανάμειξη των χρωστικών μας ουσιών επάνω στο δίσκο , δηλαδή πορτοκαλί = ( κόκκινο+κίτρινο ) πράσινο =( μπλέ + κίτρινο) και ιώδες = (μπλέ + κόκκινο) το αποτέλεσμα κατά την περιστροφή θα είναι κοντινότερο στο λευκό. Στην ζωγραφική όμως εάν αναμείξουμε τα 3 βασικά χρώματα , αντί λευκό έχουμε ένα ακαθόριστο γκρί σκούρο. Αυτό συμβαίνει γιατί η κάθε χρωστική ουσία έχει μια ιδιότητα που την κάνει χρήσιμη για τον καλλιτέχνη. Να απορροφά όλα τα χρωματιστά εκτός από αυτό που την χαρακτηρίζει και το οποίο αντανακλά. Για παράδειγμα το κίτρινο απορροφά όλα τα μήκη κύματος από το λευκό φώς που έχουν σχέση με το κόκκινο και το μπλέ και αντανακλά μόνο αυτά που έχουν σχέση με το κίτρινο. Όταν όμως αναμείξουμε το κίτρινο με μπλέ για να κάνουμε πράσινο, η κίτρινη χρωστική ύλη απορροφά από το μπλέ. Το μπλέ απορροφά από το κίτρινο, και το πράσινο που φτιάξαμε δεν είναι αρκετά λαμπερό , αν του βάλουμε και κόκκινο, ε, τότε πια γκριζαρει ακόμα περισσότερο. Οι οπαδοί του ιμπρεσιονισμού για να έχουν την μεγαλύτερη δυνατή λάμψη τα χρώματα τους , σκέφτηκαν να κάνουν πχ το μώβ με μικρές πινελιές κόκκινου και μπλέ ώστε σε κάποια απόσταση το μάτι τού θεατή να συνθέτει το μώβ. Το γκριζαρισμα όμως είναι καλό αν
χρησιμοποιείτε για σκιά , ενώ στην επιφάνεια που θέλουμε να φανεί ότι φωτίζεται κάνουμε όσο το δυνατόν λιγότερο ανάμειξη. Έτσι γίνεται εκμετάλλευση τής ανεπιθύμητης για άλλους ιδιότητας του γκριζαρισματος.
Το έργο στην φωτογραφία δεν είναι σχετικό με το άρθρο είναι λόγο ότι έχω τα δικαιώματα του
Γιάννης Βακιρτζης
