"LALALALALA", η νεραιδα φορά ναυτικό καπέλο και προχωράαα εε ωω!
Το τραγούδι "Lalalala" της Μαρίνας Σάττι είναι ένα μουσικό κομμάτι που κυκλοφόρισε τον Μάιο του 2024 και συνδυάζει παραδοσιακά και μοντέρνα στοιχεία καθώς η δημιουργός αφιερώνει το νέο της άλμπουμ με όνομα Π.Ο.Π στα νησιώτικα πανηγύρια και στην pop ελληνική κουλτούρα του καλοκαιριού, επιστρατεύοντας ένα δάνειο από μοτίβα και στοιχεία που συναντάμε σε παραδοσιακά νησιώτικα μουσικά κομμάτια αλλά και στοιχεία της μεταπολεμικής Ελλάδας του 1960-70. Το κομμάτι «LALALA», με τον πειραγμένο ήχο που το χαρακτηρίζει, παραπέμπει ξεκάθαρα στο «Χορέψετε, χορέψετε», τον πιο γνωστό δίστιχο σκοπό της Νάξου. «Σαν αεράκι φεύγει και χάνεται/ σαν ποταμάκι, αχ δεν με φτάνετε» και έπειτα η απάντηση από τις αντρικές φωνές«Κάνε μια στάση/ αχ πόσο βιάζομαι/ να ξαποστάσεις/ φεύγω, δεν πιάνομαι» χαρακτηρίζει μια άμεση παραπομπή στο διαλογικό στοιχείο που συναντούσαμε στις ταινίες που πρωταγω νιστούσανοι ηθοποιοί, Αλίκη Βουγιουκλάκη και Δημήτρης Παπαμιχαήλ. Το κομμάτι της Σάττι έχει στο στοιχείο της επανάληψης στον στίχο "lalalala", που θυμίζουν τις ευχάριστες και χαρούμενες μελωδίες των ταινιών της εποχής του 1960-70.
Ταυτόχρονα
, η ερμηνεία της Σάττι, με τον ζωηρό και παιχνιδιάρικο τόνο, μπορεί να θεωρηθεί ως κριτική στην επιφανειακή και κάπως επιβεβλημένη χαρά που προβαλλόταν στις παλιές ελληνικές ταινίες, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αυτή η ευτυχία δεν αντανακλούσε πάντα την πραγματική ζωή των γυναικών της εποχής εκείνης αντιπαραβάλλοντας την πλασματική χαρά που παρουσιάζει ο κόσμος στα media σήμερα.
Η νεράιδα και το Παλικάρι.Η ταινία "Η νεράιδα και το παλικάρι", όπως και πολλές άλλες ελληνικές κινηματογραφικές παραγωγές της δεκαετίας του 1960 και του 1970, αντικατοπτρίζει τις κοινωνικές και πολιτικές αντιλήψεις της εποχής της. H ταινία μπορεί να θεωρηθεί πως φλερτάρει με τα όρια του πολιτικά και κοινωνικά ορθού για τα κοινωνικά δεδομένα του 2024. Η "Η νεράιδα και το παλικάρι" είναι μια κλασική ελληνική κωμωδία που κυκλοφόρησε το 1969, σε σκηνοθεσία του Ντίνου Δημόπουλου και σενάριο του Λάκη Μιχαηλίδη. Η υπόθεσή της επικεντρώνεται σε μια ερωτική ιστορία μεταξύ δύο νέων που προέρχονται από δύο εχθρικές οικογένειες, μια κατάσταση που θυμίζει το διάσημο έργο "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" του Σαίξπηρ.Η ιστορία διαδραματίζεται στην Κρήτη, όπου δύο οικογένειες, οι Φουρτουνάκηδες και οι Βροντάκηδες, βρίσκονται σε συνεχή αντιπαράθεση και έχθρα. Η νεαρή και όμορφη Αλέξω, κόρη των Βροντάκηδων, ερωτεύεται τον Μανούσο, έναν από τους Φουρτουνάκηδες. Η αγάπη τους είναι παράνομη λόγω της αντιπαλότητας των οικογενειών τους.
.jpg)
Παρά τις δυσκολίες και τις παρεξηγήσεις, το ζευγάρι προσπαθεί να είναι μαζί και να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των οικογενειών τους.
Ρόλος της Γυναίκας και η Παρουσίασή της.
Στην ταινία αυτή, καθώς και σε πολλές άλλες ταινίες της εποχής, η γυναίκα συχνά παρουσιάζεται μέσα από στερεοτυπικούς ρόλους. Συνήθως οι γυναικείοι χαρακτήρες παρουσιάζονται ως αδύναμοι και εξαρτώμενοι από άντρες για την προστασία και την καθοδήγηση τους.Συχνά, παρουσιάζονται ως αντικείμενο πόθου, μακριά από τα πλαίσια μιας ανεξάρτητης και αυτόνομης προσωπικότητας. Ορισμένες φορές, η γυναίκα περιορίζεται σε διακοσμητική παρουσία, ή στοιχείο προξενιού δίχως βαθύτερη ανάπτυξη του χαρακτήρα ή της προσωπικότητάς στο ρόλο.
Χαζοχαρούμενη Πλευρά της Ζωής και η Pop.
Οι κινηματογραγικές παραγωγές εκείνης της εποχής πολλές φορές προβάλλουν μια εξιδανικευμένη και "χαζοχαρούμενη" πλευρά της ζωής. Κατά τη διάρκεια δύσκολων περιόδων, όπως η δεκαετία του 1960 και του 1970 στην Ελλάδα, ο κινηματογράφος χωρικά και εννοιολογικά προσέφερε μια διαφυγή από την καθημερινότητα και τα προβλήματα της ζωής. Λόγο της πολιτικής καταπίεσης στη διάρκεια της Χούντας των Συνταγματαρχών (1967-1974), ταινίες όπως η ¨Νεραιδα και το παλικάρι¨ ή ¨η Αλικη στο Ναυτικό¨
ενίσχυαν μια ιδεαλιστική εικόνα της κοινωνίας, αποφεύγοντας την κριτική της πραγματικότητας, της κοινωνικής ανισότητας, της φτώχειας, του αναλφαβητισμού στο μεγαλύτερο μέρος του Ελλαδικού χώρου, ώστε να αναπτερώνεται το ηθικό και να ενισχύονται οι καπιταλιστικές ποπ ανάγκες, αντιδάνεια του αμερικάνικου pop πολιτισμού που επηρεάζει την Ελλάδα ακόμα και σήμερα. Τέλος, δεν είναι κρυφό πως ταινίες όπως αυτές αντικατοπτριζουν τα κυρίαρχα κοινωνικά πρότυπα της εποχής, τα οποία προωθούσαν την παραδοσιακή οικογενειακή δομή και την πατριαρχία.
Σύγχρονα Κοινωνικά Δεδομένα.
Στην εποχή του 2024, οι κοινωνικές αντιλήψεις έχουν αλλάξει σημαντικά.
Σαφώς και η έμφαση στην ισότητα των φύλων και στην παρουσίαση της γυναίκας ως ισότιμου και αυτόνομου ατόμου, αποτελεί αναπόσπαστο δεδομένο.
Η σύγχρονη Ελληνική κοινωνία προσπαθεί με ο,τι μεσο διακατέχει να είναι πιο ευαισθητοποιημένη σε θέματα φύλου και σεξουαλικότητας, και οι στερεοτυπικές αναπαραστάσεις θεωρούνται ακατάλληλες και προσβλητικές. Το φιλοθεάμον κοινό αναζητά να παρακολουθήσει ταινίες που παρουσιάζουν τη ζωή με ρεαλιστικό τρόπο, αντιμετωπίζοντας τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα αντί να τα αγνοεί.Πλεον ταινίες όπως ‘Η νεράιδα και το Παλικάρι”, “ η Αλίκη στο Ναυτικό” ή το “Ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο” θεωρείται πως φλερτάρουν με τα όρια των κοινωνιολογικών πλαισίων που ορίζουν το τώρα. Δε μπορεί όμως να παραληφθεί ο σχολιασμός της επιρροής που είχαν αυτές οι κινηματογραφικές περσόνες στη διαμόρφωση της ελληνικής POP και μεταμοντέρνας παράδοσης, στα κοινωνικά πρότυπα , ακόμα και στα σύγχρονα μιντιακά πρόσωπα που ορίζουν τις τάσεις.
Αυτό πολύ εύστοχα έθιξε μέσα από τη μουσική της, το χιούμορ και τα κιτσ στοιχεία η Μαρίνα Σάττι, που δημιουργώντας μια φαινομενική μνεία στη χαρά, σχολιάζει τη θλίψη που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους σήμερα.
.jpg)
-horz.jpg)
