.jpg)
Μια ταινία που ξεγέλασε τους θεατές πλασάροντας της υπόστασή της ως “super hero movie”, χωρίς να είναι, ακολουθώντας μια «κουλτουριάρικη» απόδοση,δανείστηκε το όνομα των χαρακτήρων της DC ώστε να αποκτήσει δημοσιότητα.
Η ταινία "Joker" απεικονίζει την πορεία του Arthur Fleck, ενός άνδρα που αγωνίζεται με τη ψυχική του υγεία σε ένα κοινωνικό περιβάλλον γεμάτο βία και ανισότητα. Ο Arthur, που ζει σε μια πόλη που κλιμακώνεται σε κοινωνικά προβλήματα και αναταράξεις, βρίσκεται σε μια συνεχή πάλη ώστε να βρει την ταυτότητά του και να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της ζωής. Καθώς ο κόσμος γύρω του εξελίσσεται σε χάος, ο Arthur μεταμορφώνεται εσωτερικά και εξωτερικά στον Joker, έναν εκκεντρικό και βίαιο χαρακτήρα που απειλεί να ανατρέψει την κοινωνική τάξη με τις πράξεις του.
Η ταινία αναδεικνύει την ιστορία του Joker με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο από τις προηγούμενες εκδοχές της DC.
Μοιάζει να πασχίζει να βρει το δρόμο της ανάμεσα σε μια προσπάθεια να επιτύχει μέσω της βαρύτητας και των συνεχών αναφορών σε άλλα έργα. Παρόλο που η ερμηνεία του Joaquin Phoenix ως Arthur Fleck είναι αξιοσημείωτη, η ταινία περιέχει ένα συνδυασμό από ανούσιες σκηνές και επιφανειακές αναφορές σε θέματα κοινωνικής δυσαρέσκειας.
Μάλιστα, η απεικόνιση της κοινωνικής αναταραχής και των εξεγέρσεων φαίνεται να είναι απλοϊκή και υπερβολική, χωρίς να παρουσιάζει πραγματική κατανόηση ή εμβάθυνση στα θέματα που αναδεικνύει. Ο χαρακτήρας του Τζόκερ φαίνεται να χάνει τον πυρήνα που του έχει αποδοθεί από τον ήρωα των κόμικ.Γίνεται μάλιστα μια αντιπαράθεση των στερεοτύπων παρά μια πραγματική εξέταση της ανθρώπινης ψυχολογίας ενός αντίστοιχου ατόμου.
Επιπλέον, η ταινία φαίνεται να αποφεύγει την αντιμετώπιση πιο περίπλοκων και επίκαιρων θεμάτων, περιοριζόμενη σε επιφανειακές αναφορές και φθηνές επικρίσεις.
Ο ρόλος του Αρθουρ παρουσιάζεται ως ένας άνθρωπος που αγωνίζεται με μια αόριστη ψυχική νόσο και μια συνθήκη που τον κάνει να εκρήγνυται σε ακαταστασία γέλιου. Η απομόνωσή του, η δυσκολία του στην επικοινωνία με άλλους και η ανάγκη του για στήριξη αποτελούν κεντρικά θέματα της αφήγησης.
Ο τρόπος με τον οποίο η ταινία αντιμετωπίζει ένα άτομο που νοσεί ψυχικά είναι ανησυχητικός μιας δημιουργεί την πεποίθηση πως ο κοινωνικά καταπιεσμένος ψυχικά ασθενείς μετατρέπεται σε κακοποιό. Με άλλα λόγια, η απεικόνιση του Αρθουρ ως μια φιγούρα που εκρηγνύεται σε βία και αναρχία μπορεί να συμβάλει στην ενίσχυση του στερεοτύπου που αντιμετωπίζει τους ανθρώπους με ψυχικές διαταραχές ως επικίνδυνους ή απρόβλεπτους.
Ο Joaquin Phoenix είναι γνωστός για τη μανιερίστικη φόρμα που υιοθετεί στις ερμηνείες του σε πολλές ταινίες. Ο φαινομενικά ακατέργαστος και έντονος τρόπος που ερμηνεύει τους χαρακτήρες του έχει λάβει θετικές κριτικές από πολλούς κριτικούς και θεατές, ενώ έχει επίσης προκαλέσει συζητήσεις σχετικά με το εάν αυτός ο μανιερισμός αποτελεί αληθινή ένδειξη της ταλέντου του ή αν απλά είναι μια μορφή υπερβολής.
Πάραυτα, η τόσο έντονη υπερβολή και υποκειμενικότητα, ίσως αποσπάει την προσοχή από την ουσία του ρόλου ή της ιστορίας.
Στα εικαστικά στοιχεία, μέσα από τη ματιά του σκηνοθέτη Todd Phillips, χρησιμοποιεί διάφορα στοιχεία του κινηματογράφου για να μεταφέρει την αύρα που ήθελε να αποδοθεί ώστε να δημιουργήσει μια έντονη ατμόσφαιρα.
Τα χρώματα που χρησιμοποιούνται στην ταινία εξυπηρετούν την σύνδεση με την δυστοπική ατμόσφαιρα της εκπτωτικής τάσης της Gotham city.
Ακόμα, περιέχει αρκετές αναφορές σε προηγούμενες ταινίες και κινηματογραφικά έργα. Για παράδειγμα, υπάρχουν στοιχεία που αναφέρονται στις ταινίες "The King of Comedy" και "Taxi Driver", οι οποίες επηρέασαν έντονα την αισθητική και το ύφος της "Joker".
Οι χοροί του Arthur Fleck μεταφέρουν την ανασφάλεια και τον πόνο του μέσω του συμβολισμού, ενώ η χρήση του μακιγιάζ του κλόουν ως μάσκα αποκαλύπτει την κρυφή/διπλή του ταυτότητα και την απόγνωσή του, δημιουργώντας ένα μοτίβο μιας και συμβαίνουν σε επανάληψη.
Τα αποτελέσματα των παραπάνω δημιουργικών αποφάσεων δεν μπόρεσαν να αναδείξουν την αρχική δύναμη της λογοτεχνικής φιγούρας που είχε το pop icon του Joker, έτσι η ταινία μοιάζει να μην έχει δόντια να δείξει προς τα έξω. Είναι σαν τους έφηβους σε μια τάξη,που γελάνε κοροϊδευτικά πίσω από τη πλάτη του καθηγητή, ενώ μόλις γυρίσει...τα πρόσωπα παγώνουν και σωπαίνουν.
.jpg){kind=small}
sa_so_ri