Πέντε βραβεία César, συμπεριλαμβανομένης της Καλύτερης Ταινίας για τον σκηνοθέτη της, Xavier Legrand. Πέντε πανάξια βραβεία. Με την προηγούμενη ταινία του από το 2018, Custody (επίσημος τίτλος στα γαλλικά: Jusqu’à la garde), o Xavier μας είχε ήδη πείσει σε μεγάλο βαθμό με το σενάριο και τη σκηνοθεσία του. Όπως και ο προκάτοχός του, το The Successor μοιάζει σαν αδιάφορη ταινία επιφανειακά –ειδικά αν κοιτάξουμε απλώς την αφίσα και το τρέιλερ– αλλά αν τη δούμε τελικά αξίζει το βάρος της σε χρυσό…
Ο Ellias Barnès (Marc-André Grondin) είναι ένας καταξιωμένος άνθρωπος: μόλις διορίστηκε νέος καλλιτεχνικός διευθυντής ενός διάσημου οίκου υψηλής ραπτικής (Haute Couture) στο Παρίσι. Όμως ο πατέρας του, με τον οποίο είναι αποξενωμένος εδώ και αρκετά χρόνια, πεθαίνει από καρδιακή προσβολή, αναγκάζοντας τον Ellias να επιστρέψει στην πόλη που γεννήθηκε, το Κεμπέκ. Έχοντας έρθει για τυπικές διαδικασίες που συνδέονται με την κηδεία, ο νεαρός άνδρας θα ανακαλύψει ένα σκοτεινό μυστικό.
Είναι δύσκολο να γράψεις κριτική για μια τέτοια ταινία χωρίς spoiler... αλλά υποσχόμαστε ότι δεν θα μαρτυρήσουμε τίποτα σημαντικό! Σαν το Gone Girl του David Fincher, το The Successor βασίζεται εξ ολοκλήρου σε ένα τεράστιο μυστήριο. Το σενάριο, βασισμένο στο μυθιστόρημα L'Ascendant του Alexandre Postel (εκδόθηκε το 2015) αλλά ελεύθερα προσαρμοσμένο από τον Xavier Legrand, είναι πολύ καλά δομημένο. Μετά την ενδοοικογενειακή βία στο Custody (Jusqu’à la garde), o σκηνοθέτης προσφέρει μια νέα ταινία για την πατριαρχία, αλλά από μια άλλη οπτική γωνία: τη βία των ανδρών με έναν πιο γενικό τρόπο, μια βία προς όλους – και όχι μόνο προς τις γυναίκες – , αλλά και τις αδυναμίες της ανδρείας και τη προστακτική της σιωπής.
 |
| Marc-André Grondin με το ψευδώνυμο Ellias Barnès © Haut et Court |
Μετά από ένα κάπως αργό ξεκίνημα, το υπόλοιπο της ταινίας γίνεται πολύ συναρπαστικό και θα κρατήσει τον θεατή σε αγωνία μέχρι το τέλος. Στη μέση της ταινίας, μια πολύ έντονη σκηνή-κλειδί ξαφνιάζει τους θεατες. Μας ιντριγκάρει διαρκώς και ανακαλύπτουμε την αλήθεια σταδιακά και με φόβο.
Εδώ συγκεντρώνονται όλα τα συστατικά ενός καλού θρίλερ: σασπένς, ένταση, δράση... Το στυλ του Xavier Legrand θυμίζει κάπως αυτό του Yann Gozlan, ιδιαίτερα την ταινία του The Perfect Man (L’homme idéal, 2015), όπου ένας πολύ μοναχικός ήρωας θα πρέπει να βρεί μόνος του λύσεις για να τα βγάλει πέρα. Υπάρχει επίσης ένα κομμάτι του Χίτσκοκ στον Xavier Legrand, όταν επιλέγει να προτείνει αντί να δείχνει: το παιχνίδι του ανάμεσα στο απόλυτο σκοτάδι και το φως, ή μεταξύ της οθόνης και του υπαρκτού χώρου, αιχμαλωτίζει πλήρως την προσοχή του θεατή. Η ταινία επισης δανείζεται στοιχεία της ελληνικής τραγωδίας, αναμειγνύοντας τρόμο και οίκτο.
 |
| Marc-André Grondin με το ψευδώνυμο Ellias Barnès © Haut et Court |
Θα μπορούσε κανείς να πιστέψει, εκ πρώτης όψεως, ότι το πένθος είναι το κύριο θέμα της ταινίας... Αλλά αυτό δεν ισχύει. Ο Xavier Legrand μάλλον θέλει να επικεντρωθεί στα θέματα αυτά όπως της κληρονομιάς (με την ευρεία έννοια του όρου), της μυστικότητας , των ψεμάτων και της προδοσίας. Το σύμβολο της σπείρας, που χρησιμοποιείται πολλές φορές με οπτικό τρόπο και σε πολύ μεγάλη κλίμακα, κυρίως στην εναρκτήρια σκηνή (στην επίδειξη μόδας) καθώς και στο γραφείο τελετών, είναι ενδιαφέρον και μεταφέρει το μήνυμα της ταινίας.
"Είσαι ο γιος του και τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό": αυτό είναι το μήνυμα που έστειλε στον Ellias ο καλύτερος φίλος (Yves Jacques) του αποθανόντος πατέρα του… Αυτή η πρόταση, που υποτίθεται ότι είναι παρηγορητική τη στιγμή που εκφωνείται, μας θυμίζει ότι ο δεσμός αίματος είναι αναμφισβήτητος: δεν μπορούμε ποτέ να τον σβήσουμε, είτε μας αρέσει είτε όχι. Η ταινία μας κάνει να σκεφτούμε το θέμα της οικογένειας σαν σύνολο και των σχέσεων μεταξύ ενός πατέρα και του γιου του, αλλά και μεταξύ μακροχρόνιων φίλων. Επιπλέον μας καλεί να αναρωτηθούμε: «Γνωρίζουμε τους αγαπημένους μας αρκετά καλά ή νομίζουμε ότι τους γνωρίζουμε;»
 |
Yves Jacques και Marc-André Grondin © Haut et Court |
Ο Marc-André Grondin, ο οποίος έχει περάσει απαρατήρητος στον κινηματογράφο τα τελευταία χρόνια – έχει παίξει κυρίως σε παραγωγές του Netflix (The Decline) και στο Prime Video (Mafia Inc.). Ο ηθοποιός από το Κεμπέκ, που πρωτοεμφανίστηκε πριν από 18 χρόνια στο C.R.A.Z.Y του Jean-Marc Vallée, είναι εξαιρετικός, ως συνήθως, και μάλιστα εντυπωσιακός σε ορισμένες σκηνές. Καταφέρνει να συνδυάσει τη δύναμη και την ευθραυστότητα για να δημιουργήσει την πολυπλοκότητα του χαρακτήρα του και μας δείχνει για άλλη μια φορά ότι είναι ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του .
 |
| Marc-André Grondin με το ψευδώνυμο Ellias Barnès © Haut et Court |
Το μόνο μειονέκτημα: καθώς το “The Successor” είναι ένα μυστήριο από μόνο του, το παρελθόν των βασικών χαρακτήρων παραμένει πολύ ασαφές και ανεξερεύνητο. Ωστόσο, θα θέλαμε να μάθουμε περισσότερα για την ιστορία τους, και πώς έφτασαν εκεί: γιατί ο Ellias «χώρισε» με τον πατέρα του όλα αυτά τα χρόνια, γιατί άλλαξε χώρα και μετά το μικρό του όνομα … Σίγουρα είναι η επιθυμία του σκηνοθέτη να μην εντρυφήσει σε αυτά τα ερωτήματα, αλλά αυτά τα αφηγηματικά στοιχεία θα άξιζε να διερευνηθούν, για να κατανοήσουμε καλύτερα την ψυχολογία του ήρωα και τελικά την αληθινή φύση του. Βέβαια αυτές οι ελλείψεις δεν αποτελούν σφάλμα και δεν μειώνουν σε καμία περίπτωση την εξαιρετική ποιότητα της ταινίας: την ικανότητά της να μας εκπλήσσει, να μας ταράζει το μυαλό και να μας αφήνει μια μόνιμη εντύπωση... Εν ολίγοις, να μας δίνει μια κινηματογραφική εμπειρία όχι απαραίτητα εξαιρετική, αλλά τουλάχιστον απροσδόκητη και έξω από τα συνηθισμένα .
17+ / 20