Πέντε Μαύρες Γυναίκες Καλλιτέχνες που πρέπει να γνωρίζετε

Προβολή εγκατάστασης: Kara Walker, THE Sovereign CITIZENS SESQUICENNIAL CIVIL WAR CELEBRATION, 2020. Φωτογραφία από τον Timo Ohler. Ευγενική προσφορά της γκαλερί Sprüth Magers.

Από τη Μπιενάλε της Βενετίας μέχρι το Βραβείο Turner έως τα μουσεία και την εκπροσώπηση γκαλερί, οι μαύρες γυναίκες καλλιτέχνες κερδίζουν όλο και μεγαλύτερη δημοτικότητα στον κόσμο της τέχνης. Εδώ είναι πέντε από αυτά που πρέπει να γνωρίζετε.

Τα τελευταία χρόνια η αφρικανική τέχνη έχει αποκτήσει αυξανόμενη δημοτικότητα τόσο στην αγορά τέχνης όσο και μεταξύ ιδρυμάτων και μουσείων. Χάρη σε εκθέσεις, δημοσιεύσεις και βραβεία, το ευρύ κοινό έχει εξοικειωθεί με Αφρικανές και Αφρικανούς καλλιτέχνες της διασποράς. Αυτό το αυξανόμενο ενδιαφέρον αποδεικνύεται ωφέλιμο όχι μόνο για τους καλλιτέχνες και την αγορά. Διευρύνει επίσης τη συζήτηση γύρω από θέματα όπως η συμπερίληψη, η αντιπροσώπευση και η αποαποικιοποίηση. 

Μεταξύ των πιο ενεργών υποστηρικτών για μια τέτοια αύξηση της δημοτικότητας είναι οι μαύρες γυναίκες καλλιτέχνες. Το περασμένο έτος σηματοδότησε μια μεγάλη καμπή, με τη Veronica Ryan να κέρδισει το βραβείο Turner στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Simone Leigh να είναι η πρώτη γυναίκα αφροαμερικανίδα καλλιτέχνης που εκπροσώπησε τις ΗΠΑ στη Μπιενάλε της Βενετίας, για να αναφέρουμε μόνο μερικές. 

Οι μαύρες γυναίκες καλλιτέχνες προωθούν θέματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν όχι μόνο στην κοινότητα του BIPOC , αλλά σε πολύ ευρύτερη κλίμακα. Από τον φεμινισμό μέχρι την ταυτότητα και τα LGBTQIA+, τα περιβαλλοντικά και αντικαπιταλιστικά θέματα, αυτοί οι καλλιτέχνες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του τρέχοντος λόγου στον κόσμο της σύγχρονης τέχνης. 

Για να γιορτάσουμε, λοιπόν,  τον Μήνα Μαύρης Ιστορίας 2023, ακολουθούν πέντε σπουδαίες μαύρες καλλιτέχνες που πρέπει να γνωρίζετε. 

1. Kara Walker

Καλλιτέχνης Kara Walker, Tate, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο. Ευγενική προσφορά του μουσείου.

​Αναγνωρισμένη ως ένας από τους σύγχρονους καλλιτέχνες με τη μεγαλύτερη επιρροή, η Kara Walker με έδρα τη Νέα Υόρκη εργάζεται σε διάφορα μέσα, από τη ζωγραφική μέχρι την εγκατάσταση, τις εκτυπώσεις και τις ταινίες. Διάσημη για τα ταμπλό της με μαύρες σιλουέτες από χαρτί, η Walker πραγματεύεται θέματα όπως η φυλή, το φύλο, η σεξουαλικότητα και η βία. Το έργο της συχνά προέρχεται από έναν προβληματισμό για την αμερικανική ιστορία, ειδικά σε σχέση με τη δουλεία. 

Γεννημένη στο Stockton της Καλιφόρνια το 1969, η Walker μεγάλωσε στην Ατλάντα. Παρακολούθησε το Atlanta College of Art (BFA, 1991) και το Rhode Island School of Design (MFA, 1994). Η δουλειά της έχει εκτεθεί διεθνώς, σε μερικούς από τους πιο αναγνωρισμένους χώρους και εκθέσεις παγκοσμίως, όπως το Solomon R. Guggenheim Museum (Νέα Υόρκη), The Museum of Modern Art (Νέα Υόρκη), The Metropolitan Museum of Art, (Νέα Υόρκη ), The Tate Gallery (Λονδίνο), MAXXI – Nazionale Museo delle Arti del XXI Secolo (Ρώμη) και Deutsche Bank (Φρανκφούρτη).

Ένα από τα πιο διάσημα έργα της καλλιτέχνη,  A Subtlety, or the Marvelous Sugar Baby (2014), αντιπροσωπεύει μια μαύρη γυναίκα που απεικονίζεται ως ένα γιγάντιο γλυπτό που μοιάζει με σφίγγα καλυμμένο με ζάχαρη. Ασχολείται με θέματα που σχετίζονται με την παραγωγή ζάχαρης και την εκμετάλλευση των μαύρων εργατών. Η εγκατάσταση ήταν το πρώτο της μεγάλης κλίμακας δημόσιο έργο και φιλοξενήθηκε στο πρώην εργοστάσιο ζάχαρης Domino στο Williamsburg (Μρούκλιν, Νέα Υόρκη). 

2. Βερόνικα Ράιαν

Πορτρέτο της Βερόνικα Ράιαν με την έκθεσή της, Along a Spectrum , 2021, Spike Island, Μπρίστολ, Ηνωμένο Βασίλειο.

​Η πιο πρόσφατη  νικήτρια του βραβείου Turner , η Veronica Ryan είναι μια Βρετανίδα καλλιτέχνης γεννημένη στο Montserrat. Αφού μετακόμισε στο Ηνωμένο Βασίλειο με την οικογένειά της ως μέρος της γενιάς Windrush, η Ryan άρχισε να εργάζεται ως καλλιτέχνης τη δεκαετία του '80. Εργάζεται κυρίως με γλυπτική και εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας, βασιζόμενη στην οικογενειακή ιστορία και τις παραδόσεις της, καθώς και στοιχεία που προέρχονται από τον πολιτισμό των Μαύρων και της Καραϊβικής. Το έργο της πραγματεύεται θέματα όπως η μνήμη και η απώλεια, η εξάρθρωση, η ιστορία και η κοινότητα. Επιπλέον, η πρακτική της περιλαμβάνει τη συλλογή και την επαναχρησιμοποίηση υλικών και υφασμάτων που χρησιμοποιεί η καλλιτέχνις για να δημιουργήσει λεπτεπίλεπτα αλλά συγκινητικά κομμάτια. 

Η Ryan εκθέτει από τις αρχές της δεκαετίας του '80, λαμβάνοντας μέρος σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο και διεθνώς. Εν τω μεταξύ, τα έργα της βρίσκονται σε συλλογές κύρους, όπως το Συμβούλιο Τεχνών της Μεγάλης Βρετανίας στο Tate και η Συλλογή Henry Moore.

Ωστόσο, μόνο τα τελευταία χρόνια η καλλιτέχνης κέρδισε την αναγνώριση που της αξίζει. Το 2021, η Ryan έλαβε μια προμήθεια από τον δήμο του Χάκνεϋ του Λονδίνου για ένα μόνιμο δημόσιο μνημείο που γιορτάζει τη γενιά Windrush. Το αποτέλεσμα είναι μια σειρά από γλυπτά που απεικονίζουν τρία φρούτα της Καραϊβικής, το Custard Apple (Annonaceae) ,  το Breadfruit (Moraceae) και  το Soursop (Annonaceae) , τα οποία έλαβαν το βραβείο Marsh 2022 για την Αριστεία στη Δημόσια Γλυπτική. Το 2022, επιπλέον, η καλλιτέχνις μπήκε στη βραχεία λίστα και κέρδισε το βραβείο Turner, για την έκθεσή της  Along a Spectrum , που παρουσιάστηκε στο Spike Island του Μπρίστολ. Επιλέχθηκε επίσης για την Μπιενάλε Whitney στη Νέα Υόρκη. 

3. Simone Leigh

Η Simone Leigh στο στούντιό της, 2021. Φωτογραφία Shaniqwa Jarvis. Ευγενική προσφορά της Matthew Marks Gallery.

​Μια άλλη καλλιτέχνης που αξίζει να αναφερθεί (και της οποίας το έργο κέρδισε επίσης διεθνή δημοτικότητα το 2022) είναι η Simone Leigh . Γεννημένη στο Σικάγο το 1967, η Leigh δραστηριοποιείται για περισσότερα από 20 χρόνια δουλεύοντας με μια τεράστια γκάμα μέσων, όπως γλυπτική, βίντεο και περφόρμανς. Είναι ιδιαίτερα διάσημη για τα έργα της εμπνευσμένα από τη μαύρη φεμινιστική θεωρία και την εσωτερικότητα της μαύρης γυναίκας. Το έργο της συχνά αντανακλά και αντλεί έμπνευση από σχήματα, υλικά και διαδικασίες που συνδέονται με τις αφρικανικές διασπορικές παραδόσεις. 

Η Leigh ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το γυναικείο σώμα και την εκπροσώπησή του καθώς και για τις κοινές πρακτικές των μαύρων γυναικείων κοινοτήτων. Συνδυάζει την παραδοσιακή αισθητική και τις τεχνικές, όπως χύτευση με κερί, ράφια και κοχύλια, με ισχυρές εικόνες και αναπαραστάσεις της φυλής, του φύλου, της κοινότητας και της ομορφιάς, για να δημιουργήσει μνημειακές κατασκευές και πανύψηλα γλυπτά. 

Τα έργα της έχουν παρουσιαστεί σε μερικά από τα πιο σημαντικά αμερικανικά και διεθνή μουσεία και εκδηλώσεις, όπως το Μουσείο Solomon R. Guggenheim (Νέα Υόρκη), η Μπιενάλε Whitney 2019 (Νέα Υόρκη), το Νέο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Νέα Υόρκη) , Tate Modern, (Λονδίνο), Επιπλέον οι συλλογές του Whitney Museum of American Art (Νέα Υόρκη), του Solomon R. Guggenheim Museum (Νέα Υόρκη), του Art Institute of Chicago, του Cleveland Museum of Art, του Hammer Museum (Λος Άντζελες). ), και η ICA/Βοστώνη, κρατούν όλα τα έργα της.

Το 2022, η Leigh επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες στο εθνικό τους περίπτερο στην 59η Διεθνή Έκθεση Τέχνης της La Biennale di Venezia. Η πρώτη μαύρη γυναίκα που εκπροσώπησε ποτέ τις ΗΠΑ στο διάσημο φεστιβάλ, η καλλιτέχνης άλλαξε εντελώς το περίπτερο και παρουσίασε μια σειρά από νέα γλυπτά έργα. Επιπλέον, το έργο της Brick House, ένα πανύψηλο γλυπτό και ένα υβρίδιο ανάμεσα σε μια μαύρη γυναίκα και ένα παραδοσιακό σπίτι εκτίθεται στην κεντρική έκθεση της Μπιενάλε. Εν τω μεταξύ, το The Milk of Dreams, της χάρισε το βραβείο Χρυσού Λέοντα 2022 ως η καλύτερη καλλιτέχνης στην έκθεση.

4. Tschabalala Self

Tschabalala Self, with a sculpture, Glory, and a painting, Flowergirl, 2017. Φωτογραφία Joshua McHugh.

Πολύ νεότερη από τις προηγούμενες καλλιτέχνες, ο Tschabalala Self είναι μία από τις πιο πολλά υποσχόμενες καλλιτέχνες της νέας γενιάς. Γεννημένη το 1990 στο Χάρλεμ , έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση το 2015 στο Schur-Narula του Βερολίνου, αφού αποφοίτησε στη ζωγραφική και τη χαρακτική στο Yale School of Art. Από το 2016, η Self παρουσιάζει τη δουλειά της διεθνώς, με ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, το Λος Άντζελες και το Μαϊάμι, για να αναφέρουμε μερικές.

Γνωστή για τα έργα της με μικτά μέσα, η Self ερευνά κυρίως μαύρες γυναικείες φιγούρες χρησιμοποιώντας μπογιά, ύφασμα και πεταμένα υλικά. Αν και η δουλειά της μπορεί να ενσωματώσει διαφορετικά στοιχεία και μέσα, εργάζεται κυρίως σε καμβά, εφαρμόζοντας τεχνικές ζωγραφικής και οπτικές αναφορές στην παραγωγή της. Η τεχνική της μπορεί να περιγραφεί ως ένα είδος κολάζ ή συνονθύλευμα. Η καλλιτέχνις, στην πραγματικότητα, ιχνογραφεί ένα σχέδιο του χαρακτήρα που θέλει να εικονογραφήσει, το οποίο αργότερα γεμίζει με διάφορα αντικείμενα και υλικά. Παρά το γεγονός ότι είναι ρητά σεξουαλικά, οι χαρακτήρες της προορίζονται να καταγγείλουν φυλετικά και γενετικά τραύματα μέσα από τις υπερβολικές αναλογίες των σωμάτων που αντιπροσωπεύονται.

5. Precious Okoyomon

Καλλιτέχνης Precious Okoyomon. Φωτογραφία της Sarah Cascone.

Μια άλλη νέα αλλά πολλά υποσχόμενη καλλιτέχνης, η Νιγηριανο-αμερικανίδα Precious Okoyomon εργάζεται με γλυπτική, κινούμενες εικόνες, εγκαταστάσεις, παραστάσεις και ποίηση. Επιλέχθηκε για την 59η Μπιενάλε της Βενετίας το 2022 με το συγκεκριμένο έργο To See the Earth Before the End of the World (2022).

Η πολυεπιστημονική πρακτική τηςς διερευνά τη σχέση μεταξύ φυλής και Φύσης και πώς αυτή η σχέση επηρεάζεται από έννοιες όπως ο αποικισμός, η ιστορία και η δουλεία. Η δουλειά της συχνά ασχολείται με έννοιες της φυλής, της οικειότητας και της παραξενιάς, και αντλεί επίσης από την οικογενειακή και προσωπική της ιστορία.

Η Okoyomon παρουσίασε τη δουλειά της σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις διεθνώς, μεταξύ άλλων στη Φρανκφούρτη, τη Ζυρίχη, το Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη και το Βερολίνο. Συμπεριλήφθηκε επίσης στη λίστα του Cultured Magazine «30 under 35» με αξιόλογους ανερχόμενους καλλιτέχνες.

Αρχικά δημοσιεύθηκε στο dailyartmagazine.

---

​*Ακολουθήστε μας στο Google News, Facebook, instagram, twitter και γίνετε μέρος της κοινότητας μας στο Discord.

*Υποστηρίξτε μας μέσω του Patreon η του PayPal.