Ήταν μια απίστευτη χρονιά για τον 21χρονο καλλιτέχνη Tyrrell Tapaha, από την ανάδειξη του βραβείου Brandford/Elliott από την Textile Society of America, έως και την παρουσίαση του έργου του στο Forge Project και τοποθετημένο στη συλλογή της οικογένειας Gochman. «Είμαι πολύ τυχερός που δεν χρειάζεται να παλέψω. Πολλές από αυτές τις ευκαιρίες έχουν έρθει προς το μέρος μου. Ένιωσα ότι η φωνή μου ήταν και χρειάζεται στον κόσμο της τέχνης». Μεγαλώνοντας στο Έθνος Ναβάχο, ο Tapaha εκτέθηκε σε κάθε πτυχή της ύφανσης, βοηθώντας τα μέλη της οικογένειας - επίσης υφαντές - να κυλήσουν μπάλες από νήματα, να περιστρέψουν το νήμα και ακόμη και να βοηθήσουν στην βοσκή των προβάτων, δραστηριότητες που βρίσκονται στην πρακτική του καλλιτέχνη σήμερα. Ο Tapaha έμαθε κάνοντας, με καθοδήγηση και υποστήριξη από τον Cheii (παππού στη φυλή του) και τον κύριο υφαντή Roy Kady. Το έργο του Tapaha είναι μια συνέχεια της κουλτούρας, της βιωμένης εμπειρίας και των ιδεών τους για το μέλλον. «Χρησιμοποιώ αρχαϊκά εργαλεία για να φτιάξω σύγχρονες ιστορίες. Και με κάθε κομμάτι που δουλεύω, αποστάζω τόσο μεγάλο μέρος της προσωπικότητάς μου και των σκέψεών μου. Είναι άνθρωποι». Η προσέγγιση του Tapaha είναι ολιστική, αγγίζοντας σχεδόν κάθε κομμάτι της ζωής τους. «Δεν είναι καν μόνο η ύφανση, αλλά το νήμα που γυρίζω, από πού το έκανα, από πού προήλθε. Αν το έβαλα σε μια συνέντευξη όπως το κάνω τώρα ή στα μπαρ χθες το βράδυ». Με αυτό, το υλικό απορροφά ένα ορισμένο επίπεδο ατμοσφαιρικής μνήμης. Τα έργα συνδυάζουν εικονογραφικά στυλ με αφηρημένα διαστήματα χρώματος και υφής, που συχνά διανθίζονται με κείμενο στα Diné και στα Αγγλικά. Ο Tapaha φτιάχνει κάθε κομμάτι από μαλλί που μαζεύουν από τα πρόβατά τους και φυτικές βαφές που φτιάχνουν από φυτά στην περιοχή Four Corners. Ένα ύφασμα, υφαντό από μια φωτογραφία της γιαγιάς του καλλιτέχνη ανάμεσα στα πρόβατα της οικογένειας, απεικονίζει τους τρόπους με τους οποίους ο Tapaha φέρνει μια νέα προσέγγιση στα εικονιστικά υφάσματα Ναβάχο. Εκτός από την εργασία με επίκεντρο τις ίνες, ο Tapaha είναι χαράκτης. Ταλαντωμένος μεταξύ της μακρόχρονης παραγωγής τέχνης της υφαντικής και της πιο μηχανοποιημένης μορφής της χαρακτικής, ο καλλιτέχνης είναι σε θέση να παίξει με τις χρονικές κλίμακες, διευρύνοντας και συρρικνώνοντας την ελαστικότητα του χρόνου. «Είμαι αρκετά διεπιστημονικός στη δουλειά μου, αλλά έχω περιορισμένο αριθμό υφαντών για να δουλέψω — είναι υπέροχο και απαίσιο». Ορισμένες μέρες στον αργαλειό μπορεί να είναι έως και 16 ώρες και η δημιουργία ενός κομματιού μεγάλης κλίμακας μπορεί να διαρκέσει αρκετούς μήνες. Η οικονομική πραγματικότητα είναι πάντα παρούσα για τον Tapaha. Η πλειοψηφία των μεγαλύτερων έργων τους πωλείται σε αγορές τέχνης με επίκεντρο την ιθαγενή τέχνη και τον εικαστικό πολιτισμό, συμπεριλαμβανομένων των δύο μεγαλύτερων αγορών του είδους τους στις ΗΠΑ, της Southwestern Association for Indian Arts στη Σάντα Φε και της Heard Museum Guild Indian Fair and Market στο Phoenix. Ενώ αυτές οι ετήσιες εκδηλώσεις, τώρα στα έτη 101 και 65, αντίστοιχα, προσφέρουν στους καλλιτέχνες και τους δημιουργούς χώρους για να πουλήσουν τη δουλειά τους, έχουν επίσης τη δυνατότητα να διαιωνίσουν τις νοοτροπίες των συναλλαγών και τα αποικιακά στερεότυπα για το τι φαίνεται «εγγενές» και τι όχι, σύμφωνα με έναν κυρίαρχο πολιτιστικό φακό, που αντιπαραθέτει τα «παραδοσιακά» σχέδια με καλλιτέχνες όπως ο Tapaha. «Όταν ξεκίνησα για πρώτη φορά [την ύφανση επαγγελματικά], οι πρώτες συμβουλές που πήρα ήταν «αν θέλεις να βγάλεις πολλά λεφτά, ύφαινε μια κύρια κουβέρτα». Ο Tapaha σημειώνει ότι πιο πειραματική εργασία ή εργασία που δεν παίζει ρόλο Ο «παραδοσιακός» τρόπος παραγωγής συχνά παραβλέπεται και επομένως το φάσμα της ιθαγενούς δημιουργικότητας δεν εκπροσωπείται πλήρως. Η δουλειά τους στοχεύει στην απομάκρυνση των απαρχαιωμένων στερεοτύπων σχετικά με το τι μπορούν να κάνουν οι αυτόχθονες καλλιτέχνες και οι αυτόχθονες υφαντές. Πηγή: hyperallergic
|