(HA-HA) – γελώντας πέρα ​​από τις κοινωνικές διαφορές

Unity of varied hues and howls … Lakwena Maciver, HA-HA 1-27, 2022. Photograph: Jonty Wilde, courtesy Yorkshire Sculpture Park/Courtesy the artist and Vigo Gallery, London

Μέσα στις στοχαστικές αίθουσες του κόσμου της τέχνης, το να προκαλείς γέλιο ως απάντηση σε προσεκτικά δημιουργημένους πίνακες είναι επικίνδυνο, αλλά αυτό ακριβώς κάνει η καλλιτέχνις Lakwena Maciver με έδρα το Λονδίνο στη νέα της έκθεση. Ένα soundtrack από γέλια ακούγεται σε όλο τον χώρο. Ένα από τα έργα είναι ένας τοίχος από πολύχρωμη, φθορίζουσα βαφή που επαναλαμβάνει τη φράση «HA HA» 54 φορές. 

​Εκ πρώτης όψεως, όλο αυτό το haha-ing παραπέμπει στα ha-has, τις κρυφές αυλακώσεις με τοίχους που χρησιμοποιούνται για να αποτρέψουν την εισβολή των ζώων σε ιδιωτική γη, που υπάρχει στο περιβάλλον τοπίο του πάρκου γλυπτών του Γιορκσάιρ. Ο φαινομενικά αδύναμος σύνδεσμος μεταξύ αυτών των επιφανειακών σωρών από τούβλα και των πολύχρωμων έργων της Maciver έρχεται σύντομα στο επίκεντρο. Πανό με συνθήματα που έγραφαν «Re-educate the world», «Righteous like we» και «Do better» καταλαμβάνουν την έκθεση. Αρχίζουν να ακούγονται σαρκαστικά και το νόημά τους υπονομεύεται από το πανταχού παρόν γέλιο.

Protest art … Lakwena Maciver, Do Better (HA-HA), 2022. Photograph: Jonty Wilde, courtesy Yorkshire Sculpture Park/Courtesy the artist and Vigo Gallery, London

Η χρήση του γέλιου από την Maciver έρχεται σε αντίθεση με τα αόρατα όρια που υπάρχουν συχνά στον προσεγμένο και τακτοποιημένο δημόσιο λόγο. Οι ίδιοι οι Ha-has αντιπροσωπεύουν μια χειραγώγηση του τοπίου, η κρυφή τους παρουσία επιτρέπει μια αδιάκοπη θέα της «πράσινης και ευχάριστης γης», χωρίς να ενοχλείται από τα ζώα (και τους ανθρώπους) που την κατοικούν. Αυτό που θέλει να μάθει η Maciver είναι, μήπως εμείς – οι δημιουργοί πολιτισμού και η μορφωμένη ελίτ – δημιουργήσαμε τον δικό μας χάρτη κρυφών γραμμών ενώ προσποιούμαστε ότι είμαστε ανοιχτοί σε μια ποικιλία φωνών;

Η έκθεση περιλαμβάνει πολλά πανό σε καμβά χωρίς πλαίσιο που φαίνονται κατάλληλα για διαμαρτυρία. Το μεγαλύτερο, Do Better (HA-HA), είναι στημένο σε τέσσερις ξύλινους στύλους, έτοιμους να βγουν από τη γκαλερί. Τα περισσότερα από τα συνθήματα ανοίγουν με μια εντολή: "Do", "Don't" "Take" όλα απαιτούν κάτι από τον θεατή. Δεν υπάρχει χώρος για διαπραγματεύσεις.

Colourful language … Lakwena Maciver, A Green and Pleasant Land (HA-HA) installation. Photograph: Jonty Wilde, courtesy Yorkshire Sculpture Park/Courtesy the artist and Vigo Gallery, London

​Τρία συνθήματα κάθονται όμορφα μαζί σε έναν τοίχο και η έντονη γραμματοσειρά και η παλέτα ουράνιου τόξου τους επιτρέπουν να φαίνονται ανάλαφρα και αξιαγάπητα.
​
Στο κέντρο του χώρου κρέμεται μια μεγάλη αναπαράσταση μάσκας προσώπου. Φτιαγμένο με ύφασμα ripstop (που χρησιμοποιείται συνήθως σε σκηνές) και σχοινί με «ha-ha» στο μπροστινό μέρος, το Cover Your Mouth (HA-HA) θυμίζει την πόλωση της πανδημίας. Τα καλύμματα προσώπου που είχαν ιατρικά κίνητρα κατά τη διάρκεια του lockdown γρήγορα διαλύθηκαν σε πολιτικά σύμβολα.

Acutely aware of colonial traditions … Lakwena Maciver. Photograph: Danika Magdalena

​Οι μάσκες μπορούν επίσης να φιμώσουν τις φωνές και μια δεύτερη μάσκα κρέμεται στα εναπομείναντα χα-χα του πάρκου γλυπτών του Γιορκσάιρ, χαράσσοντας μια ευθεία γραμμή μεταξύ της δημιουργίας συνόρων και της φίμωσης των φωνών. Με έναν πατέρα που γεννήθηκε στο Προτεκτοράτο της Ουγκάντα, η Maciver έχει πλήρη επίγνωση της αποικιακής παράδοσης των Ευρωπαίων ηγετών να χαράζουν τη γη των άλλων υπό το πρόσχημα της φροντίδας και της προσοχής. Τοποθετώντας λέξεις στο κέντρο ενός χώρου που δημιούργησαν οι ισχυροί για να προστατεύσουν τον πλούτο τους, αναφέρεται απευθείας στο εάν η γλώσσα και το να λέει το σωστό μπορούν να αποικιστούν και να αστυνομευτούν από μια ομάδα ανθρώπων.

Πριν ανοίξει η έκθεση, εντοπίζω πολλούς ανθρώπους να κοιτάζουν μέσα από τα παράθυρα, απελπισμένοι να συλλάβουν μια αντανάκλαση της χαράς της σε μια θολή φθινοπωρινή μέρα στο Γιορκσάιρ. Υπάρχουν πολλά να εξετάσουμε σοβαρά στο "A Green and Pleasant Land (HA-HA)", αλλά σε αντίθεση με τις στενές οδηγίες στον τοίχο, η ενότητα της Maciver από ποικίλες αποχρώσεις και ουρλιαχτά δείχνει πώς μια ακατάστατη χορωδία χαράς μπορεί να κάνει τον κόσμο πιο όμορφο μέρος αν ξοδεύαμε λίγο λιγότερο χρόνο φωνάζοντας και λίγο περισσότερο χρόνο γελώντας.

Πηγή: theguardian