Οι ηδονές και ο πόνος της Carolee Schneemann

1/1/2023

Carolee Schneemann, "Eye Body: 36 Transformative Actions for Camera" (1963)

Για την Carolee Schneemann, το προσωπικό ήταν πολιτικό. Έβλεπε το σώμα -ιδιαίτερα το δικό της σώμα- ως άρρηκτα συνδεδεμένο με το φυσικό και κοινωνικοπολιτικό της περιβάλλον, και ως εκ τούτου ως πρωταρχικό χώρο για την κατανόηση του κόσμου και για τη λήψη μιας στάσης αντίστασης.

Αν και ξεκίνησε την καριέρα της στο «Art Stud Club» της Νέας Υόρκης της δεκαετίας του 1950, μια θερμοκοιτίδα αφηρημένου εξπρεσιονισμού, γρήγορα πέρασε τα όρια του καμβά για να εξερευνήσει τη γλυπτική, τα κινητικά στοιχεία και τις παραστάσεις χρησιμοποιώντας το δικό της σώμα. Είναι ενδιαφέρον να μάθουμε ότι η Schneemann θεμελιωδώς θεωρούσε τον εαυτό της ως ζωγράφο. Πολλοί από τους πρώιμους αφηρημένους καμβάδες βοηθούν στη διαμόρφωση των μεταγενέστερων παραστατικών έργων της που περιελάμβαναν σημάδια με λάσπη, αίμα εμμήνου ρύσεως ή χυμένη μπογιά ως συνέχεια αυτής της παράδοσης.

Η γύμνια είναι ένα βασικό κομμάτι σε όλο το έργο της Schneemann. Εμφανίζεται συχνά γυμνή στις performance και τις φωτογραφίες της, για τις οποίες έχει επαινεθεί και επικριθεί από φεμινίστριες. Μέσα από την τέχνη της διεκδικεί επανειλημμένα το δικαίωμά της να κάνει ό,τι θέλει με το σώμα της και να το επιδεικνύει ανοιχτά χωρίς ντροπή και αναστολή. Ορισμένες φεμινίστριες, ωστόσο, υποστήριξαν ότι το έργο της ήταν ναρκισσιστικό και αναπαρήγαγε προβληματικά τις τυπικές ευρω-αμερικανικές συμβάσεις ομορφιάς κάτω από το ανδρικό βλέμμα επιδεικνύοντας το νεαρό, λευκό, λεπτό σώμα της. Απάντησε ότι την απασχολούσε αν θα μπορούσε να είναι «και εικόνα και δημιουργός εικόνας». κάνοντας σημάδια πάνω ή με το δικό της σώμα, αμφισβήτησε τη θέση των γυναικών ως παθητικών υποκειμένων. Κάποτε έγραψε: «Δεν «δείχνω» το γυμνό μου σώμα! ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ."