Έκθεση στο Μουσείο Ινδικών Τεχνών και Πολιτισμού από 60 μεμονωμένα μέλη 21 κοινοτήτων

Μια έκθεση στο Μουσείο Ινδικών Τεχνών και Πολιτισμού, την οποία επιμελούνται περισσότερα από 60 μεμονωμένα μέλη 21 κοινοτήτων φυλών, ανοίγει το δρόμο για ισότιμες δυνατότητες συνεργασίας.

​ « Το Grounded in Clay κάνει ακριβώς αυτό που πρέπει να κάνει. Γειώστε μας στην αναζήτηση της δημιουργίας», εξηγεί ο Santiago Romero (Cochiti/Taos/Santa Ana). Με φυλετική και οικογενειακή συμμετοχή στην επιμέλεια της έκθεσης, ο Romero έδωσε διάλεξη και παρουσίασε «Ζωγραφισμένες αντανακλάσεις: Ισομερική σχεδίαση στην αγγειοπλαστική των προγόνων Pueblo» στο Μουσείο Ινδικών Τεχνών και Πολιτισμού , ως μέρος του συνεχούς προγραμματισμού της έκθεσης. Συνάντησα αυτόν και την ξαδέρφη του, Πόβι Ρομέρο, κάτι που οδήγησε σε ένα κοινό γεύμα, γέλια και αφήγηση. Η διευθύντρια του Ερευνητικού Κέντρου Τεχνών της Ινδίας (IARC) Elysia Poon ισχυρίστηκε ότι αυτή η έκθεση έχει μια «εξευτελιστική φύση», την οποία μπορώ να επιβεβαιώσω.

Διοργανωμένο από το School for Advanced Research (SAR) και το Ίδρυμα Vilcek, μαζί με περισσότερους από 60 επιμελητές και 21 κοινότητες φυλών που εκπροσωπούνται, το Grounded in Clay: The Spirit of Pueblo Pottery ανοίγει το δρόμο για ισότιμες δυνατότητες συνεργασίας μεταξύ μουσείων και κοινοτήτων. Η έκθεση, που θα προβληθεί έως τις 29 Μαΐου και στη συνέχεια ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη, το Χιούστον και το Σεντ Λούις, εξερευνά τα θέματα της χρησιμότητας, των στοιχείων, των συνδέσεων μέσω του χρόνου και του χώρου και των προγόνων. Μιλώντας σε μέλη της κοινότητας, καλλιτέχνες και προσωπικό από το SAR, ένα πράγμα είναι εμφανές μέσα από την παρουσίαση του Pueblo Pottery: Οι σχέσεις των κέντρων της έκθεσης .

Μια άποψη στη συλλογή του Indian Arts Research Center στο School for Advanced Research, Santa Fe, Νέο Μεξικό, 2023

Πολλοί άνθρωποι έχουν βρεθεί σε χώρους μουσείων που περιλαμβάνουν κεραμική, αλλά αυτή η έκθεση δημιουργεί μια διαφορετική εμπειρία. Όταν άκουσα για πρώτη φορά ότι υπήρχαν πάνω από 60 επιμελητές, ήμουν ενθουσιασμένος που είδα πώς έμοιαζε , ωστόσο, συγκλονίστηκα περισσότερο από το πώς ένιωθα . Υπάρχει μια συλλογική παρουσία μέσα στον εκθεσιακό χώρο, ένα είδος αντήχησης και διαλόγου μεταξύ του πηλού και της κοινότητας. Αυτά δεν είναι απλώς αντικείμενα που εκτίθενται με αναγνωριστικές πινακίδες και ημερομηνίες. Το Grounded in Clay επικοινωνεί ιστορίες και εμπειρίες της κοινότητας μέσω ποιητικής και διαλόγου. Ανακάλυψα, δεν αποτελεί έκπληξη, ότι η δημιουργία αυτού του συλλογικού διαλόγου μεταξύ αγγείων και ανθρώπων επιτυγχάνεται με πολλή σκόπιμη εργασία και αγάπη. 

Κεραμική Acoma Pueblo στο IARC στη Σάντα Φε, Νέο Μεξικό,

​Πώς λοιπόν το IARC, ένα μη εκθεσιακό ίδρυμα με αντικείμενα από αιώνες πριν μέχρι σήμερα, δημιούργησε μια τόσο καινοτόμο και δίκαιη μουσειακή συνεργασία και εμπειρία με γλάστρες; Ο Poon εξήγησε πώς αυτό το έργο υιοθέτησε μια προσέγγιση που δεν όριζε τους όρους εκ των προτέρων, και αντ' αυτού αντλούσε από τη σκόπιμη οικοδόμηση σχέσεων σε αυτόχθονες κοινότητες για περισσότερο από μια δεκαετία και επέτρεψε στα μέλη της κοινότητας να μιλήσουν από τις δικές τους εμπειρίες και γνώσεις. 

Όταν κάθισα να μιλήσω με τον Poon, επένδυσα περισσότερο στο «πώς»: Πώς δημιουργείται μια εκτεταμένη συλλογική έκθεση, όπως το Grounded in Clay ; Πρώτα, ωστόσο, είναι σημαντικό να αναρωτηθούμε πώς και γιατί υπάρχουν συλλογές ιθαγενών όπως αυτές. Πάνω από 100 χρόνια πριν, το Pueblo Potter Fund (τώρα αναφέρεται ως IARC) δημιουργήθηκε με σκοπό να «βοηθήσει» την κοινότητα του Pueblo να διατηρήσει και να διατηρήσει την ιστορία και τον πολιτισμό. Έτσι, η συλλογή ξεκινά με τις ψευδείς υποθέσεις και το πλαίσιο ότι οι αυτόχθονες κοινότητες δεν μπορούν να «σώσουν» τον δικό τους πολιτισμό.

Σήμερα, το IARC έχει αναπτυχθεί και περιλαμβάνει πάνω από 12.000 αντικείμενα της εγγενούς νοτιοδυτικής τέχνης και ιστορίας. Η ερευνητική συλλογή εξυπηρετεί κυρίως καλλιτέχνες, μελετητές, οικογένειες και το κοινό, συμπεριλαμβανομένων των τουριστών. Ο Poon μοιράστηκε ότι υπήρξε μια κριτική εξέταση και προβληματισμός για τη θεσμική ευθύνη και τον ρόλο ως διαχειριστές αυτής της συλλογής. Συγκεκριμένα, τις τελευταίες δεκαετίες και την ηγεσία, ο στόχος της IARC για το πώς μοιάζει η διατήρηση και η διατήρηση του πολιτισμού και πώς εφαρμόζεται έχει προσπαθήσει να μετατοπίσει ριζικά τις διαδικασίες και τις προτεραιότητες για να αποκαταστήσει και να ανανεώσει τις σχέσεις και τις ανάγκες της κοινότητας. 

«Συνειδητοποιήσαμε ότι για να διευκολύνουμε την αλλαγή χρειαζόμασταν να βοηθήσουμε να δώσουμε το παράδειγμα», εξηγεί ο Poon και το Grounded in Clay επέτρεψε να γίνουν πράξη οι ιδέες και οι επιθυμίες για αλλαγή. Η έκθεση παρουσιάζει τους δύο κύριους στόχους που συνδυάζονται - κατευθυντήριες γραμμές συνεργασίας και τη διαδικασία συμμετοχής της κοινότητας. Το SAR/IARC στοχεύει στην κατάργηση ιεραρχικών πρακτικών και έχουν αναπτύξει « Οδηγίες για Συνεργασία ». Αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές, σε συνδυασμό με τη δέσμευση να αφηγείται η κοινότητα τις δικές της ιστορίες, ώθησαν την IARC να είναι περιεκτική και επεκτατική με τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου ενός μοναδικού «επιμελητή», στην εκτεταμένη συλλογική κοινοτική διαδικασία και συμμετοχή περισσότερων από 21 φυλών. Γειωμένο σε άργιλοεπέτρεψε επίσης στους ιθαγενείς να διεκδικήσουν τη δική τους γνώση. η έκθεση «δημιουργεί χώρο για τη διανόηση των ιθαγενών», λέει ο Δρ Joseph Aguilar (San Ildefonso), μέλος της Pueblo Pottery Collective. 

Αυτός ο ανοιχτός χώρος φιλοξενεί μια προγονική κούπα Puebloan (1150-1300) που ταξιδεύει αυτή τη στιγμή με την έκθεση Grounded in Clay . Η επιμελήτρια της κοινότητας Lorraine Gala Lewis επέλεξε αυτό το κομμάτι για την παράσταση.

Η διοργάνωση της παράστασης ξεκίνησε το 2019, με προβολή στην Ινδική Αγορά και άλλα πολιτιστικά προγράμματα και εκδηλώσεις. «Το πώς καταλήξαμε στους 60 [επιμελητές] με τους οποίους καταλήξαμε ήταν και κάπως σκηνοθετημένο και οργανικό», είπε ο Poon, εξηγώντας πώς τα μέλη της κοινότητας ζήτησαν και στρατολόγησαν μέσα στις κοινότητες τους για να συμμετάσχουν. Μετά την ίδρυση των 60 επιμελητών, η πρώτη συνάντηση είχε προγραμματιστεί για τον Μάρτιο του 2020. Οι παραγγελίες COVID-19 και παραμονής στο σπίτι σήμαιναν τον επανασχεδιασμό της διαδικασίας οργάνωσης και της επιμελητείας για μια παράσταση αυτού του μεγέθους.  

Γειωμένο σε άργιλοδεν καθόρισε ποιοι ήταν οι στόχοι ή οι ιδέες της έκθεσης. Αντίθετα, προέβλεπε στους επιμελητές να έχουν αυτονομία και αντιπροσωπεία. Κάθε επιμελητής επισκέφτηκε τη συλλογή, επέλεξε ένα έως δύο κομμάτια και μετά ο κάθε επιμελητής έγραψε για τις επιλογές του για τον κατάλογο. Δεν υπήρχε απαραίτητη προτροπή, αλλά κάθε επιμελητής μπορούσε να γράψει και να μοιραστεί με τους δικούς του όρους. Αυτά τα γραπτά λήμματα κυμαίνονταν από την ποιητική έκφραση έως τις προσωπικές εμπειρίες έως την παραδοσιακή αφήγηση. Για παράδειγμα, η Rose B. Simpson (Santa Clara) έγραψε μια διευκρινιστική έκφραση σε ένα «Ancestral Puebloan Jar» (περίπου 1050–1300), και η Dr. Christina M. Castro (Taos, Jemez, Chicana) μίλησε στη γυναικεία καμπυλότητα και μοτίβα καλαμποκιού από το βάζο της Juanita Fragua (1900). Ο Jade Begay (Tay tsu'gen Oweenge/Tesuque, Diné) επέλεξε δύο κομμάτια, ένα μπολ (περ. 1925–30) από τη Maria (Poveka) και τον Julian Martinez (San Ildefonso) και μια φιγούρα του θεού της βροχής (περίπου 2000) από την Ignacia Duran (Tesuque). Ολοκληρώνει τη συμμετοχή της με μια λίστα ερωτήσεων εμπνευσμένων και από τα δύο κομμάτια, «Πόσο καιρό θα μπορούμε να συνεχίσουμε να δουλεύουμε με τον πηλό; Οι θεοί μας της βροχής, που προκαλούν χαρά, και ο Avanyu, που μας προτρέπει να δείχνουμε ευλάβεια, έχουν κάτι να μας διδάξουν αυτό το διάστημα; Είναι το κάλεσμα για δράση απλώς για να συνδεθούμε περισσότερο με τον πολύτιμο πηλό μας όσο μπορούμε;» έχετε κάτι να μας διδάξετε αυτό το διάστημα; Είναι το κάλεσμα για δράση απλώς για να συνδεθούμε περισσότερο με τον πολύτιμο πηλό μας όσο μπορούμε;» έχετε κάτι να μας διδάξετε αυτό το διάστημα; Είναι το κάλεσμα για δράση απλώς για να συνδεθούμε περισσότερο με τον πολύτιμο πηλό μας όσο μπορούμε;»

Ο Poon εξήγησε ότι αφού όλοι μοιράστηκαν τις επιλογές και τα γραπτά τους, εμφανίστηκαν τα θέματα της έκθεσης. Κάθε φυλή, οικογένεια και άτομο έχει τη δική της σχέση με την κεραμική. Κάθε επιμελητής ήταν σε θέση να μοιραστεί τις συγκεκριμένες σχέσεις, τις ιστορίες και τις γνώσεις του και στη συνέχεια, αφού συλλέξει τη συγγραφική καταχώρηση όλων, συλλογικά να σταθεί πίσω για να προβληματιστεί σχετικά με τα κοινά σημεία.

Η Joelle Estelle Mendoza και η διευθύντρια του IARC Elysia Poon συζητούν για την ιστορία των συλλογών της IARC.

Τα τέσσερα θέματα που προέκυψαν ήταν η χρησιμότητα, τα στοιχεία, οι συνδέσεις μέσω του χρόνου και του χώρου και οι πρόγονοι. Κάθε επιλεγμένο κομμάτι ενσωματώνει όλα αυτά τα θέματα. Ακριβώς όπως η κεραμική βασίζεται στη διασύνδεση της φωτιάς, του νερού, του αέρα και της γης, η τέχνη βασίζεται επίσης στη διασύνδεση της κοινότητας, όπως τα χέρια για τη γλυπτική και τις δεξιότητες που αποκτήθηκαν με τον χρόνο, τον χώρο και τους προγόνους. 

Η έκθεση έκανε πράξη τις «Οδηγίες για τη Συνεργασία» δημόσια. Επιπλέον, το Grounded in Clay απεικονίζει για μουσεία και ιδρύματα ένα μοντέλο συνεργασίας εγγενών και μη αυτόχθονων, το οποίο υποστηρίζει, χρηματοδοτεί και εξυψώνει τις ιθαγενείς κοινότητες που λένε τις δικές τους ιστορίες με τους όρους τους. Η παράσταση δείχνει επίσης πώς αυτά τα δοχεία Pueblo φέρουν πνεύμα και ιστορία - και, ως σκάφη, πώς επικοινωνούν και βρίσκονται σε διάλογο με τις κοινότητές τους. 

Η Joelle Estelle Mendoza κρατά το "Pitcher" του Shelden Nuñez-Velarde (Jicarilla Apache) (1995), micaceous πηλός, 9 1/16 ίντσες x 6 ίντσες

Κεραμική από την Tamaya (Santa Ana Pueblo) στο IARC, 2023. Το αντικείμενο που λείπει, μια srpu'na ή καντίνα, επιλέχθηκε από τη Shirley Pino για την έκθεση Grounded in Clay: The Spirit of Pueblo Pottery , και αυτή τη στιγμή εκτίθεται στο Μουσείο Ινδικών Τεχνών και Πολιτισμού στη Σάντα Φε, Νέο Μεξικό.

Αρχικά δημοσιεύθηκε στο hyperallergic

---

*Ακολουθήστε μας στο Google News, Facebook, instagram, twitter και γίνετε μέρος της κοινότητας μας στο Discord.

*Υποστηρίξτε μας μέσω του Patreon η του PayPal.