 Το Untitled (1994–95) και το Untitled (Sagitario) (1994–1995) είναι δύο εγκαταστάσεις που είχε σχεδιάσει πλήρως ο Felix Gonzalez-Torres και οι οποίες είχαν προγραμματιστεί να κάνουν το ντεμπούτο τους σε μια σημαντική έκθεση στο CAPC musée d'art contemporain de Bordea το 1995. Για θεσμικούς λόγους, η έκθεση ακυρώθηκε και τελικά δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Το Untitled αποτελείται από δύο ανεξάρτητες δομές διαφημιστικής πινακίδας, διαμορφωμένες έτσι ώστε ο θεατής, όταν βλέπει το έργο από κάθε πλευρά, να βλέπει την επιφάνεια της μιας διαφημιστικής πινακίδας και την πίσω δομή στήριξης της άλλης. Κάθε ένα φέρει μια ασπρόμαυρη εικόνα του Gonzalez-Torres που απεικονίζει ένα πουλί να πετά κάτω από τον συννεφιασμένο ουρανό - ένα μοτίβο που εμφανίζεται σε όλο το έργο του καλλιτέχνη. Αν και σχετίζεται με τα γνωστά έργα του για διαφημιστικές πινακίδες, τα οποία προορίζονται να εγκατασταθούν σε πολλαπλές και διαφορετικές υπαίθριες τοποθεσίες ταυτόχρονα, το Untitled είναι μια καθηλωτική εσωτερική εγκατάσταση. Όπως και οι εξωτερικές διαφημιστικές πινακίδες, αλλά με έναν ξεχωριστό τρόπο, το Untitled επαναπροσανατολίζει και δημιουργεί πολυπλοκότητα γύρω από τα αντιληπτά όρια μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού χώρου. Μια άλλη σημαντική πτυχή του Untitled είναι η ενσωμάτωσή του σε χρονομετρημένα στοιχεία ήχου και θεατρικού φωτισμού. Αυτό το έργο τονίζει τις παραστατικές πτυχές τόσων πολλών έργων του Gonzalez-Torres, ενώ επίσης εκτρέπει τις έννοιες του θεάτρου ως παθητική/διαφυγής εμπειρία σε μια ενεργητική/σκεπτόμενη, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την προσποίηση του τέταρτου τοίχου και τους παραδοσιακούς ρόλους του θεατή και ερμηνευτή, υποκείμενο και αντικείμενο. Το Untitled (Sagitario) αποτελείται από δύο κυκλικές ανακλαστικές πισίνες διαμέτρου δώδεκα ποδιών, ενσωματωμένες στο ίδιο επίπεδο με το δάπεδο του χώρου της γκαλερί. Οι πισίνες είναι τοποθετημένες έτσι ώστε να ακουμπούν απλώς, προκαλώντας μια σχεδόν ανεπαίσθητη ανταλλαγή νερού. Το μοτίβο των διπλών - και ιδιαίτερα των ζευγαρωμένων κυκλικών μορφών - επαναλαμβάνεται σε όλο το έργο του Gonzalez-Torres, και το Untitled (Sagitario) μπορεί να απηχεί θέματα της έντονης συνεργασίας, της σχέσης και της queer οικειότητας μέσα σε αυτά τα έργα. Την εποχή που έγινε αυτό το έργο, ο αστερισμός του Τοξότη θεωρήθηκε ότι περιλάμβανε δύο αστέρια αρκετά κοντά ώστε να ανταλλάσσουν αέρια. Η κίνηση ή οι δονήσεις στο χώρο — ή ακόμα και το ηχητικό στοιχείο από το Untitled — μπορεί να αντηχούν ορατά στις επιφάνειες των πισινών. Η πιθανή κίνηση του νερού μεταξύ των λιμνών — δυνητικά των σωμάτων στον κόσμο, καθώς και της ανταλλαγής υγρών μεταξύ δύο ανθρώπινων σωμάτων. Η τελευταία συσχέτιση φέρνει στο μυαλό έννοιες της μόλυνσης και του φάσματος του AIDS. Στη μεσαία αίθουσα βρίσκεται το Untitled (Public Opinion) (1991), ένα έργο με καραμέλες δανεισμένο από το Μουσείο Guggenheim της Νέας Υόρκης. Καταχωρισμένο με "ιδανικό βάρος" 700 λιβρών, αυτό το έργο μπορεί να θεωρηθεί ως ένα από τα μεγαλύτερα έργα με καραμέλες του Gonzalez-Torres, αλλά -όπως όλα τα ζαχαρωτά του Gonzalez-Torres- μπορεί να αλλάξει σε κλίμακα, μορφή και αριθμό από την αλληλεπίδραση του κοινού.    Αποτελείται από μια «ατελείωτη προσφορά» μαύρης καραμέλας σε διαφανή περιτυλίγματα, η εμφάνισή του συνδυάζεται επίσης με τα καθαρά νερά των πισινών και τις ασπρόμαυρες εικόνες των διαφημιστικών πινακίδων, προσδίδοντας επιπλέον συνάφειες στην παρουσίασή τους μαζί. Το Untitled (Public Opinion) μπορεί να γίνει κατανοητό και να βιωθεί με πολλούς τρόπους. Η μορφή και ο τίτλος του μπορεί να συγκεντρώνουν την ποικιλομορφία απόψεων που περιλαμβάνουν οποιαδήποτε έννοια του «κοινού» ή την αφθονία πληροφοριών μέσα σε έναν ατελείωτο κύκλο ειδήσεων — τόσο επίκαιρο σήμερα όσο ήταν όταν έγινε το έργο, όπως η εργασία παραμένει συνεχώς ανταποκρινόμενη στο παρόν. Ενώ αυτό το έργο έχει απήχηση στο Untitled and Untitled (Sagitario), καθώς αυτά τα τρία έργα διασαφηνίζουν την αξιοσημείωτη ικανότητα του καλλιτέχνη να προκαλεί το προσωπικό στο μνημειώδες και το υψηλό στο υποτιμημένο, η ξεχωριστή μορφή εμπλοκής του έρχεται σε αντίθεση με τις βιωματικές συνθήκες αυτών των έργων. Η παρουσίαση των έργων το ένα δίπλα στο άλλο υπογραμμίζει το ενδιαφέρον του Gonzalez-Torres να αλλάξει τις ιδέες, του τι μπορεί να εκληφθεί ως μόνιμο και τι μπορεί να γίνει αντιληπτό ως εύπλαστο. Κάθε μία από τις γκαλερί θα παρουσιάσει επίσης ξεχωριστές εκδοχές του Untitled (Portrait of the Magoons) (1993), ενός από τα πορτρέτα λέξεων του Gonzalez-Torres. Η παρουσίαση τριών εκδόσεων του έργου υπογραμμίζει την ικανότητά του να υπάρχει σε περισσότερα από ένα μέρη τη φορά, καθώς επίσης υπογραμμίζει το γεγονός ότι στον πυρήνα των έργων πορτρέτου βρίσκεται η πρόθεση του Gonzalez-Torres κάθε εκδήλωση να είναι μια ευκαιρία για μια νέα έκδοση, στην οποία το περιεχόμενο θα μπορούσε να προστεθεί, να αφαιρεθεί, να αλλάξει ή να αναδιαταχθεί, δηλαδή να είναι διαρκώς μεταβλητό. Όπως συμβαίνει με όλα τα έργα πορτρέτου του Gonzalez-Torres, το Untitled (Portrait of the Magoons) περιλαμβάνει σύντομες εγγραφές κειμένου και ημερομηνίες που παρουσιάζονται απευθείας στον τοίχο σε οριζόντια διάταξη στο ύψος της «ζωφόρου». Τα έργα πορτρέτου είναι το μόνο σώμα του έργου του Gonzalez-Torres που έγιναν σε συνεργασία με τους αρχικούς ιδιοκτήτες. Όταν ένας κάτοχος εκδηλώνει ή δανείζει ένα πορτρέτο, μπορεί να καθορίσει την έκδοση ή τις εκδόσεις που θα εγκατασταθούν ή μπορεί να επιλέξει να επεκτείνει το δικαίωμα δημιουργίας μιας έκδοσης σε άλλο άτομο με γνώση των συγκεκριμένων, αλλά ανοιχτών παραμέτρων. Σε αυτή την έκθεση, ξεχωριστές εκδοχές του Untitled (Portrait of the Magoons) θα καθοριστεί από την Coco Fusco και τον Glenn Ligon, δύο καλλιτέχνες των οποίων οι εκτεταμένες πρακτικές συνδυάζονται με αυτές του Gonzalez-Torres, και τη Nancy Magoon, η οποία, μαζί με τον αείμνηστο σύζυγό της Robert, είναι τα θέματα του πορτρέτου και οι αρχικοί ιδιοκτήτες. Η λειτουργία και η κριτική χρήση της γλώσσας αποτελούν ουσιαστική πτυχή του έργου του Gonzalez-Torres. Όσον αφορά τα πορτρέτα, ο Gonzalez-Torres περιέγραψε μια στρατηγική αντιστροφής του υποδηλωμένου και του υπονοούμενου. Το μεταβαλλόμενο περιεχόμενο/η συγγραφή των πορτρέτων με την πάροδο του χρόνου μεταφέρει επίσης μια διακριτική κριτική της αναπαράστασης και των προοπτικών από τις οποίες γράφονται οι ιστορίες. Μέσω αυτής της ειδικής και σκόπιμης επιλογής έργων και της χαρακτηριστικής μορφής με την οποία θα παρουσιαστούν, αυτή η έκθεση θα προσφέρει νέες και επανασχεδιασμένες προσεγγίσεις για την κατανόηση και την εμπειρία της τέχνης του Gonzalez-Torres. Συγκεκριμένα, τα δύο έργα μεγάλης κλίμακας που δεν έχουν παρουσιαστεί ποτέ προηγουμένως όπως προοριζόταν αρχικά από τον καλλιτέχνη θα ρίξουν φως στην εξέλιξη των βασικών μοτίβων και των εννοιολογικών γραμμών που εμψύχωσαν την πρακτική του Gonzalez-Torres.   Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο flash---art.com/ |
Η σύγχρονη τέχνη στην ελλάδα και στο εξωτερικό, εικαστικά, γλυπτική, κατασκευές, καλλιτέχνες, γκαλερί, πολιτισμός |