Ιστορικά, το Ντιτρόιτ έχει μπει στον χάρτη για πολλά πράγματα: αυτοκίνητα, Motown και ηλεκτρονική μουσική, για να αναφέρουμε μόνο μερικά. Τώρα, το Γραφείο Τεχνών, Πολιτισμού και Επιχειρηματικότητας της πόλης (ACE) έφτιαξε έναν χάρτη διαφορετικού είδους — ένα διαδραστικό εργαλείο που τεκμηριώνει την κυριαρχία της τοιχογραφίας σε όλη την πόλη. Ο Χάρτης Τοιχογραφίας του Ντιτρόιτ, που κυκλοφόρησε στα τέλη Οκτωβρίου, με την υποστήριξη του CANVS, επιτρέπει στους κατοίκους και τους επισκέπτες που χρησιμοποιούν smartphone να συνεισφέρουν δεδομένα που εντοπίζουν γεωγραφικά και προσδιορίζουν την τοιχογραφία. Κάποιος χρειάζεται λίγη καθοδήγηση για να βρει τοιχογραφίες σε πυκνά διακοσμημένα περιβάλλοντα όπως η Eastern Market , το Grand River Creative Corridor ή κατά μήκος του μονοπατιού πεζοπορίας Dequindre Cut, αλλά το εργαλείο προσφέρει πληροφορίες που ταυτοποιούν τους καλλιτέχνες και θα αποδειχθεί επιπλέον χρήσιμο για όσους έχουν ακόρεστη όρεξη για αναζήτηση τοιχογραφίας καθώς αυτή πολλαπλασιάζεται σε απομακρυσμένες γειτονιές. "Το ACE αναζητά περισσότερους κυνηγούς τοιχογραφιών για να φωτογραφίσει τοιχογραφίες σε μια εποχή που οι τοιχογραφίες αυξάνονται πιο γρήγορα από ποτέ", δήλωσε το Detroit ACE σε μια δήλωση στις 10 Νοεμβρίου, ανακοινώνοντας μια διαδικτυακή συνάντηση για την πρόσληψη νέων κυνηγών τοιχογραφιών. Το ντεμπούτο της εφαρμογής βασίζεται σε ένα άρθρο του Αυγούστου του USA Today που κατέταξε το Ντιτρόιτ στην τέταρτη θέση στη χώρα των καλύτερων πόλεων για τέχνη του δρόμου. Το πρόγραμμα αντιπροσωπεύει μια αλλαγή από την εξαιρετικά επιθετική στάση του δημάρχου Mike Duggan για την τέχνη του δρόμου. Μετά την εκλογή του το 2013, ο Δήμαρχος Duggan ξεκίνησε μια πολιτική μηδενικής ανοχής για τα γκράφιτι και το 2014 ίδρυσε μια ομάδα εργασίας γκράφιτι που στόχευε τους καλλιτέχνες με πρόστιμα και φυλάκιση, καθώς και τιμωρίες στους ιδιοκτήτες ακινήτων για αποτυχία να τους καθαρίσουν. Η πρόσφατη προσπάθεια στοχεύει να «συνδέσει καλύτερα τους κατοίκους και τους επισκέπτες με τους ταλαντούχους καλλιτέχνες που έχουν δημιουργήσει και θα συνεχίσουν να δημιουργούν εμβληματικές τοιχογραφίες». Μετά από χρόνια τιμωρίας και ασβεστοποίησης ανεξάρτητης και μη εξουσιοδοτημένης τέχνης του δρόμου, η πρωτοβουλία για την επισημοποίηση και έγκριση αυτής της μορφής τέχνης θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως μια τακτική εξευγενισμού (ή, χειρότερα, μια πιθανή μέθοδος για τον εντοπισμό καλλιτεχνών για περαιτέρω καταγγελία). Πηγή: hyperallergic
|