Ο Κλοντ Μονέ, αγαπούσε να ζωγραφίζει σειρές από έργα. Αυτά με τις θημωνιές (στα γαλλικά λέγεται meule s) είναι τα πιο γνωστό του, και ήταν και το πρώτα που εξέθεσε. 15 από αυτούς τους πίνακες—που παρουσιάζουν τις θημωνιές σε διαφορετικές ώρες της ημέρας, καθώς και σε διαφορετικές εποχές— εκτέθηκαν στην Galerie Durand-Ruel (ανήκει στον διάσημο έμπορο τέχνης ιμπρεσιονιστή) το 1891. Συνολικά, ο Μονέ ζωγράφισε 25 πίνακες με αυτό θέμα. Ο Μονέ είχε ζωγραφίσει στο παρελθόν θέματα με διαφορετικούς φωτισμούς. Ωστόσο, καθώς ωρίμαζε ως ζωγράφος, οι απεικονίσεις του ασχολούνταν όλο και περισσότερο όχι μόνο με συγκεκριμένα εφέ αλλά και με τις συνολικές χρωματικές αρμονίες που του επέτρεπαν την αυτόνομη χρήση του πλούσιου χρώματος. Το έτος 1890 ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή στη ζωή του Μονέ. Έκλεισε τα 50 του χρόνια και αγόρασε ενα καινούργιο σπίτι. Ήταν φυσικά το διάσημο σπίτι του με τον κήπο στο Giverny. Εκεί εμπνεύστηκε το "Meules", από τα χωράφια δίπλα στο νέο του σπίτι. Εκείνες τις μέρες, δεν είχε κάθε χωριό στη γαλλική ύπαιθρο το δικό του αλωνιστικό μηχάνημα και η αναμονή για ένα από αυτά χρειαζόταν συχνά μήνες - τα σιτηρά που κόβονταν το καλοκαίρι μπορεί να καθόταν στην στοίβα τους μέχρι τον Ιανουάριο ή τον Φεβρουάριο του επόμενου έτους. Αυτές οι στοίβες είχαν ύψος πάνω από 3 μέτρα, μερικές φορές έφταναν και πάνω από 6 μέτρα, το σχήμα τους ποικίλλει ανάλογα με την περιοχή. Οι κίτρινοι μονόλιθοι στους καμβάδες του Μονέ είναι το τυπικό σχήμα των σιτηρών στην ύπαιθρο της Νορμανδίας, μια κυλινδρική βάση με θόλο, που βρισκόταν γύρω του στα χωράφια του Giverny. Δείτε τη μοναδική προοπτική και τη δυναμική σύνθεση των Meules . Ισχυρές διαγώνιες γραμμές (η μία από τη δεξιά προοπτική, η άλλη από λοξές δέσμες φωτός) συναντώνται στο κέντρο του έργου, γειώνοντας τα στρώματα περίτεχνων πινελιών και καθοδηγώντας το βλέμμα του θεατή στον καμβά. Σαγηνευτικό! Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο dailyartmagazine |