Αντί να απεικονίζει τα καθημερινά αντικείμενα που συνθέτουν τη ρουτίνα της ζωής μας ως ακίνητα ή απλά δομικά στοιχεία, ο Do Ho Suh αιχμαλωτίζει το συναίσθημά τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα αντικείμενα γύρω μας είναι ζωντανά, αλλά ότι ίσως η εξοικείωσή μας με αυτά περιέχει ένα είδος ενέργειας για να αναλογιστούμε. Στο "Jet Lag", για παράδειγμα, ένας διακόπτης φώτων ή μια πόρτα είναι κατασκευασμένος από ημιδιαφανή υφάσματα με έντονα χρώματα. Αυτό καλεί τον θεατή να αναλογιστεί το συναίσθημα και την προσκόλληση σε αυτούς τους μικρούς, ασήμαντους συντρόφους. Στο "Inverted Monument", ο Suh συλλαμβάνει ομοίως την ενέργεια κάτω από τα όρια του ματιού ενός κοινού αντικειμένου μέσω της δομής. Αυτό που θα σχηματιζόταν συνήθως από σκυρόδεμα ή κάποιο ανθεκτικό στις καιρικές συνθήκες μέταλλο αποτελείται από περιπετειώδεις κόκκινες γραμμές που αποτυπώνουν καλύτερα την πολυπλοκότητα των υλικών, και σε αυτή την περίπτωση, επίσης το πλαίσιό τους. Και πάλι, ο Suh κατασκευάζει μια ριζική αλλαγή προοπτικής. Ένα αντικείμενο χαρακτηριστικό του τόπου, της ιστορίας και των κοινοτήτων γύρω από τις οποίες έχει διαμορφωθεί κατασκευάζεται σύμφωνα με την ακαταστασία της μνήμης και αναποδογυρίζεται. Το βάθρο φτάνει στο ταβάνι και το κεφάλι σκουπίζει το πάτωμα. Αυτή η λεπτότητα εισάγει τεράστιες ερωτήσεις όχι μόνο σχετικά με τη σημασία του αντικειμένου και το πώς αλληλεπιδρούμε μαζί του, αλλά και το γιατί έφτασε εκεί αρχικά. Πηγή: thisiscolossal
|