 Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, το χωριό Ντάφεν στο Σενζέν της Κίνας βρισκόταν σε μια βιομηχανική πορεία που θα μεταμόρφωσε εντελώς την περιοχή. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες σε αυτό που είναι γνωστό ως «εργοστάσιο τέχνης του κόσμου», οι κατασκευαστές έχουν δημιουργήσει χιλιάδες αντίγραφα γνωστών έργων ζωγραφικής από δυτικούς δασκάλους όπως ο Vincent Van Gogh, ο Leonardo Da Vinci και ο Edgar Degas. Σε ένα μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ από το Perspective, οι κινηματογραφιστές αποδίδουν ένα οικείο πορτρέτο της ζωής στο Ντάφεν. Το "China's Van Gogh" ακολουθεί τον ζωγράφο Zhao Xiaoyong, μαζί με την οικογένεια και τους φίλους, σε τυπικές μέρες στη δουλειά. Τεράστια ρολά καμβά ξεφορτώνονται από ένα φορτηγό, μια σειρά ανθρώπων προσθέτει λεπτομέρειες σε ακατέργαστους καμβάδες κολλημένους στον τοίχο και σειρές ζωγραφικής στεγνώνουν πάνω από τα κεφάλια τους. «Ζωγραφίζουμε, τρώμε και κοιμόμαστε – όλα σε αυτό το στούντιο», λέει ο Zhao, λέγοντας ότι πριν αρχίσει να ζωγραφίζει, δεν είχε ακούσει ποτέ για τον Βαν Γκογκ. Τώρα, επιβλέπει την παραγωγή εκατοντάδων έργων ζωγραφικής κάθε μήνα, για τους οποίους χρησιμοποιούνται φωτογραφίες ή μικρές αποτυπώσεις ως αναφορές.  Ο επιχειρηματίας ζωγράφος Huang Jiang ίδρυσε τη βιομηχανία τέχνης του χωριού το 1989 αφού μετέφερε την επιχείρησή του στον οικισμό της ηπειρωτικής χώρας από το Χονγκ Κονγκ. Το Dafen χαρακτηρίζεται από μια διαδικασία γραμμής συναρμολόγησης που στηρίζεται ιστορικά στη φθηνή εργασία μεταναστών, όπου οι ντόπιοι εργάτες εκπαιδεύτηκαν να ζωγραφίζουν με λάδι. Καθώς επεκτάθηκε η κατασκευή αντιγράφων πινάκων από δυτικούς δασκάλους, το ίδιο επεκτάθηκε και το χωριό. Το Dafen φιλοξενεί πλέον περισσότερους από 10.000 κατοίκους και έχει γίνει πολιτιστικό κέντρο του Shenzhen, αλλά η σχέση μεταξύ yì shù jiā (καλλιτέχνες) και huà jiā (ζωγράφοι ή εργάτες τέχνης) είναι μοναδικά διαφοροποιημένη. Ο Zhao παλεύει με τη διαφορά μεταξύ των δύο και η ευκαιρία να πετάξει στο Άμστερνταμ με την οικογένειά του για να επισκεφτεί το Μουσείο Βαν Γκογκ και να συναντήσει έναν μακροχρόνιο πελάτη, παρέχει πολλές απροσδόκητες αποκαλύψεις, όπως το να βρει τους πίνακές του σε ένα τουριστικό περίπτερο και να μάθει ότι το κέρδος είναι περίπου δεκαπλάσιο της αποζημίωσής του για να κάνει τα έργα. Μετά από ένα ταξίδι στην Αρλ της Γαλλίας, στο νοσοκομείο όπου διέμενε για λίγο ο Βαν Γκογκ, και τον τόπο ταφής του στην Auvers-sur-Oise, ο Zhao επιστρέφει στο σπίτι και σκέφτεται την επίσκεψη με ανάμεικτα συναισθήματα. Αυτός και οι συνάδελφοί του συζητούν ότι αισθάνονται μια σύνδεση με τον Βαν Γκογκ και μια βαθιά σχέση με το έργο. Το ντοκιμαντέρ εγείρει καθολικά, προκλητικά ερωτήματα πρωτοτυπίας και σημασίας. Ο Zhao αφηγείται ότι το προσωπικό του μουσείου τον ρώτησε αν κάνει δικά του έργα και εξηγεί «Ξέρεις πόση πίεση ένιωσα; Σοκαρίστηκα. Δεν έχω ούτε ένα κομμάτι δικό μου. Απλώς αντιγράφω, αντιγράφω… Το να αλλάξεις από ζωγράφος σε καλλιτέχνης, σε ό,τι κι αν είναι, είναι πολύ δύσκολο». Ένας φίλος υποστηρίζει ότι οι ετικέτες όπως "καλλιτέχνης" και "εργάτης" δεν είναι χρήσιμες και ο Zhao συνεχίζει με μια ερώτηση που πολλοί δημιουργοί θα βρουν εξοικειωμένη: "Έχω γίνει καλλιτέχνης; Έχω κάτι που αξίζει εκτίμηση;»    Πηγή: thisiscolossal
|
Η σύγχρονη τέχνη στην ελλάδα και στο εξωτερικό, εικαστικά, γλυπτική, κατασκευές, καλλιτέχνες, γκαλερί, πολιτισμός |